hairy monster

on science (2)

All science is either physics or stamp collecting.

-Ernest Rutherford,1962-

koelkast close-up

poëzie

van mooie poëzie heb ik nooit zo erg gehouden
tenzij je niet merkte dat ze mooi was
zoals snel het licht
dat schampt langs een spoorrail
of de sneeuwvlok die smelt op de straatsteen
maar verder
heb ik van mooie poëzie nooit zo erg gehouden
tenzij ze heel mooi was
zoals toen je op de tramhalte stond
en ik je zag in het voorbijgaan

-Remco Campert, 2007-

hebron, labrador

ik schaatste

Ik schaatste
en hoog in de hemel vloog mijn moeder met mij mee,
verfde de hemel paars voor mij,
stopte de wind in een kistje
en maakt strenge vorst voor later,
die avond -
mijn vader rookte zijn dunste sigaren,
leunend op de horizon,
en in het riet zag ik mijn kinderen
die ruisten
met hun wit bestoven pluimen -
ik schaatste en schaatste
en mijn moeder riep:
'Zal ik de tijd stilzetten, nu,
zal ik dat doen?'
'Dat is goed,'riep ik
en schaatste langzaam uit haar gezicht
de grijze verte in.

-Toon Tellegen, 1994-

blue winter (2)

a visitor from Kawasaki, Japan

the blog statistics have there surprises:
Kawasaki, Kanagawa, Japan Softbank Bb Corp
lange regen: sandpipers
blogsearch.google.com/blogsearch?hl=ja&num=10&c2coff=1&oi=spell&ie=UTF-8&lr=&q=blogurl:blogspot.com The SandPipers&sa=N&start=10

blogurl:blogspot.com The SandPipers の検索結果 約 12,495 件中 21 - 30 件目 (0.53 秒) 


ブログ検索ホーム

ブログ検索オプション
表示設定
検索:すべてのブログ日本語のブログ

sandpipers
2008年10月14日 投稿者: barbra
-Carl Sandburg, 1922-
lange regen - http://langeregen.blogspot.com/

your blogger is pretty ill and feeling rather sorry for herself, home alone. just did the dishes sitting down at the sink (i guess you could call the need for cleanliness almost compulsive)

ice & water

d'you know the feeling?

tact

Tact is the knack of making a point without making an enemy.

-Isaac Newton (1642-1727)-

winter tree (2)

thüringer wald perspective

picture below: Marijke de Jong

geluk (2)

Er zijn mensen die nooit gelukkig kunnen worden.
'Onmogelijk,' zeggen ze.
En toch worden ze plotseling gelukkig,
springen op, rennen in het rond,
slaan het geluk van zich af, rollen door het gras,
springen in sloten, zeeën -

een enkeling klimt weer op de kant,
half dood, half levend,
sleept zich naar het struikgewas,
vebergt zich en denkt:
nu word ik het echt nooit meer, nooit meer ...
zwaait met een vuist naar het geluk -

tegen de avond grijpt het hem, overweldigt hem.

-Toon Tellegen, 1996-