uitgeput...

...was deze jonge zeehond, ik struikelde bijna over hem. Zijn maten (tientallen) lagen een stuk verder aan de vloedlijn, deze helemaal tegen de klif aan. Met wat bloed rond zíjn bek, dat jeukte blijkbaar, want hij krabte er aan. Volgens de dame van de jeugdherberg heeft zijn moeder hem expres zo ver achter gelaten, zodat hij bij kan komen terwijl zij bijbunkert. Met ruw weer gebeurt het wel vaker dat zeehonden wat verwond en moe raken van het gebeuk tussen de rotsen. Ik hoop maar dat ie met de vloed inderdaad weer verder kan.
(pic with phone)