Er zijn mensen die nooit gelukkig kunnen worden.
'Onmogelijk,' zeggen ze.
En toch worden ze plotseling gelukkig,
springen op, rennen in het rond,
slaan het geluk van zich af, rollen door het gras,
springen in sloten, zeeën -
een enkeling klimt weer op de kant,
half dood, half levend,
sleept zich naar het struikgewas,
vebergt zich en denkt:
nu word ik het echt nooit meer, nooit meer ...
zwaait met een vuist naar het geluk -
tegen de avond grijpt het hem, overweldigt hem.
-Toon Tellegen, 1996-
No comments:
Post a Comment